Op 26 februari 2008 publiceerde professor Geert Buelens een satirisch pamflet in De Morgen (p. 14, de titel luidt Mijn koninkrijk voor een wafel”. Hierin bespreekt hij de identiteitspolitiek van de Vlaamse Gemeenschap en het optreden van de minister-president. Hij legt niet alleen een vinger op een wonde, maar strooit er ook flink wat zout op en pookt er lustig op los. Een citaat maakt dit duidelijk: “Tenzij we een fel gemediatiseerde burgeroorlog beginnen, zal 'Vlaanderen' in het buitenland nooit de bekendheid verwerven die 'België' heeft. Laat ons dus gewoon de troeven gebruiken die we hebben, in plaats van tijd te verliezen met dat soort flauwigheden waar buitenlanders niets van begrijpen. En die troeven, dat zijn dan misschien ook de Vlaamse primitieven en de Vlaamse polyfonisten, maar waar het levende waar betreft toch vooral 'Belgian beer', 'Belgian chocolate', 'Belgian horses', 'Belgian waffles' en 'Brussels sprouts'. En natuurlijk: Brugge. (…) Nauwelijks iemand in Nederland en al helemaal niemand in Washington weet überhaupt dat wij een aparte staatsstructuur hebben. En dat hoeven ze ook niet te weten. Zij moeten alleen weten dat de chocolade en het bier lekker zijn en dat liefhebbers van nagebouwde middeleeuwse steden in Brugge terechtkunnen.” De rest van het pamflet interesseert ons minder, maar toch zitten er in de tekst van Buelens interessante elementen. Welke pinnen zitten er op zijn goedendag? “Nagebouwde middeleeuwse steden.” “Bier.” “Een koninkrijk en… een wafel.” Aha-belevenis, een interessante combinatie. Wat zeg ik, Buelens raakt een goudader. De wafel der wijzen. De sleutel tot het koninkrijk. Zou hij het beseffen?