Dat community-projecten een grote meerwaarde betekenen, daar gingen we op de conferentie in Rotterdam zo ongeveer van uit. Maar, waar bestaat die meerwaarde dan precies uit? Hoe kan je deze investeringen verantwoorden? Een paar reflecties:

• Ciara Canning, Community History Curator bij Colchester & Ipswich Museums, vertelde over projecten die ze met daklozen heeft georganiseerd. In het project 'Out in the open' werkte ze met hen samen over textiel en fotografie. Ze legde samen met hen een moestuin aan en spoorde hen aan om hun levensverhaal te noteren. Op die manier bracht ze het hedendaagse erfgoed van de stad in kaart. De meerwaarde van deze projecten zit volgens haar dus enerzijds in de uitbreiding van haar collectie. Daarnaast wees ze op kleine veranderingen in de personen die bij de projecten betrokken waren, iets wat moeilijk in statistieken is te vatten. Een beter begrip van gezonde voeding bijvoorbeeld, of enthousiasme om toch weer werk te zoeken. Dit soort projecten veranderen hun leven niet compleet, maar kunnen hen wel helpen om nieuwe horizonten te zien.
• Het werk van Globe Aroma met asielzoekers sluit daarbij aan. In het project Home and Away werkten moderne nomaden samen aan een tentoonstelling. Naast de asielzoekers waarvan sprake, werden ook expats betrokken. De centrale vraag? Welke objecten geven u een thuisgevoel? Voor de betrokkenen betekende de samenwerking met een museum een grote erkenning: men voelde zich serieus genomen. Achteraf bleven de betrokkenen ook welkom bij Globe Aroma. Dit project komt trouwens ook aan bod in de publicatie over Makelaardij die FARO vorig jaar publiceerde. 
• FARO knoopte aan bij bovenstaande voorbeelden door te stellen dat musea community-projecten kunnen zien als informele leerprocessen. De deelnemers steken er immers vaak heel wat van op. Zichtbaar maken wat ze hebben bijgeleerd kan dus een bijzondere meerwaarde in kaart brengen. In het verleden heeft men hiervoor al gewerkt met competenties, maar dat bleek beperkend. In de praktijk betekende het immers vaak dat men mensen ging beoordelen op basis van een vaste checklist. Misschien is denken in talenten een positievere en meer stimulerende optie? Wij deden alvast vooronderzoek.