Vanaf 1 januari 2018 smelten het Centrum Vlaamse Architectuurarchieven (CVAa) en het Architectuurarchief van de Provincie Antwerpen (APA) samen tot het Architectuurarchief Vlaanderen. Het Architectuurarchief zal opereren als de erfgoedafdeling van het Vlaams Architectuurinstituut. Zo wordt het een volwaardig sectorinstituut voor de architectuur, met de grootste collectie architectuurarchieven in Vlaanderen.

Stevige wortels

De afslanking van de provincies was de aanleiding voor het samengaan van de twee instellingen, maar de intentie om nauwer samen te werken dateert al van enkele jaren voordien. De wortels van het Architectuurarchief Vlaanderen gaan terug naar het einde van de jaren 1980, toen de Provincie Antwerpen het Architectuurarchief van de Provincie Antwerpen oprichtte. Vandaag beheert het APA een rijke collectie die de gebouwde omgeving en de architectuurpraktijk vanaf 1800 tot nu documenteert. De collectie bevat niet enkel private archieven en bibliotheken van architecten, maar ook het cultureel erfgoed van personen, organisaties en bedrijven die actief zijn in het veld van architectuur, ruimtelijke ordening, stedenbouw, monumentenzorg en interieurarchitectuur.

Het CVAa speelde vanaf zijn oprichting in 2003 onder de koepel van het Vlaams Architectuurinstituut een coördinerende rol voor de architectuurarchieven die buiten het APA in verschillende overheidsarchieven, documentatiecentra, onderzoeksinstellingen enz. werden bewaard. Het CVAa registreerde al dit materiaal in een centrale databank (www.architectuurarchieven.be) en zette grote projecten op rond specifieke thematieken (maquettes, erfgoed van stedenbouw en ruimtelijke ordening ...) waarbij nieuw onderzoek ook naar een breder publiek werd gebracht.

Heden, verleden en toekomst