Onderstaand bericht werd overgenomen van de website van het Agentschap Kunsten en Erfgoed:

"De Vlaamse Regering besliste vrijdag 19 maart 2010 om geen landelijke expertisecentra voor cultureel erfgoed en landelijke organisaties voor volkscultuur te subsidiëren voor de beleidsperiode 2010-2011. Er zijn geen middelen beschikbaar op de begroting 2010 om nieuwe aanvragen te honoreren.

Vlaams minister van Cultuur Joke Schauvliege wil een netwerk van kennis en expertise stimuleren. Landelijke expertisecentra voor cultureel erfgoed en landelijke organisaties voor volkscultuur hebben immers een kerntaak als netwerkorganisatie. Het is niet de bedoeling voor elk maatschappelijk thema, deelsector, niche van cultureel erfgoed of voor elke deelexpertise een afzonderlijke intermediaire structuur te stimuleren. Daarom zijn in deze ontwikkeling samenwerking, afstemming, overleg en clustering cruciaal.

Omwille van de groeiende nood aan specifieke expertise over de zorg voor en de ontsluiting van cultureel erfgoed zet het beleid in op het tot stand brengen van een netwerk van kennis en expertise. In dit netwerk opereert FARO. Vlaams steunpunt voor cultureel erfgoed als makelaar. Tegelijk spelen ook collectiebeherende cultureel-erfgoedorganisaties (musea en culturele archiefinstellingen ingedeeld bij het Vlaamse niveau, de Vlaamse Erfgoedbibliotheek en Archiefbank Vlaanderen) een cruciale rol in dit netwerk. Zij bezitten immers bij uitstek een expertise over het thema waarrond de instelling haar collectie en werking uitbouwt. Daarnaast heeft het Cultureel-erfgoeddecreet de ondersteuning van dienstverlenende organisaties geïntroduceerd, met name landelijke expertisecentra voor cultureel erfgoed en landelijke organisaties voor volkscultuur. Dit zijn organisaties die door hun netwerkfunctie en dienstverlenende activiteiten, de doorstroming van (internationale) kennis en expertise centraal stellen.

Landelijke expertisecentra voor cultureel erfgoed zijn organisaties die ondersteuning geven en kennis genereren over een specifiek erfgoedaspect (bijvoorbeeld digitalisering) of overkoepelend kennis en expertise ter beschikking stellen van een zeer grote, diverse deelsector (vb. religieus erfgoed, waar veel betrokkenen de zorg voor en ontsluiting van cultureel erfgoed niet als kerntaak hebben).

Landelijke cultureel-erfgoedorganisaties voor volkscultuur zijn evenzeer dienstverlenende cultureel-erfgoedorganisaties. Ze onderscheiden zich echter van landelijke expertisecentra doordat hun draagvlak – hun cultureel-erfgoedgemeenschap - bestaat uit een netwerk verenigingen van voornamelijk niet-professionele erfgoedspelers, vrijwilligers en gebruikers."