Boerke in het museum
De Gentse stripauteur Pieter De Poortere kent u ongetwijfeld van zijn wereldberoemde antiheld Boerke. Zopas is Boerke kijkt kunst verschenen, en hierin flaneert de sympathieke boer met nieuwsgierige blik door het museum.
We hebben hier in het verleden al vaker melding gemaakt van strips die door erfgoedinstellingen worden ingezet. Het laatste voorbeeld dat we u hier signaleerden, was de strip over het leven van Anne Frank. Maar Pieter De Poortere kwam zelf op de proppen met dit project. "Vanwaar dit boek?", vroegen we hem.
“Kunst boeit mij, uiteraard. Ik probeer voor Boerke telkens onderwerpen te kiezen die inhoudelijk verbonden zijn, maar die mij toch genoeg vrijheid geven om variatie in een boek te steken. En dat lukte met dit thema bijzonder makkelijk. Elke pagina uit het boek bevat een ander bekend kunstwerk. Soms bekijk ik het vanuit het standpunt van de kunstenaar, soms vanuit de museumbezoeker, de suppoost of het model. Ook vormelijk heb ik mij kunnen uitleven, met het stileren van de werken naar mijn uitgepuurde illustratiestijl.”
FARO: Kunst (en bij uitbreiding erfgoed) wordt vaak met een ernstig aura omgeven; jij lacht ermee.
PDP: “Ik denk dat er veel kunstenaars ook wel een stuk humor in hun werk leggen, of toch minstens vreugde ervaren tijdens het creëren. Dus ik vind wel dat het soms wat minder gewichtig kan. Kunstenaars zijn ook maar mensen, met dezelfde drijfveren als iedereen.”
FARO: Wil je (een) bepaalde boodschap(pen) meegeven aan de lezer?
PDP: “De grap staat natuurlijk centraal bij Boerke. Ik probeer misschien wel een aantal dingen in perspectief te plaatsen, of van een andere kant te bekijken. Soms moeten we wat verder kijken dan dat ene beroemde werk, of die bekende naam. De mens heeft nogal de neiging om dingen in vakjes te stoppen of te simplificeren, en bij kunst is dat jammer.”
FARO: In elk van je platen voer je een werk uit de canon van de kunstgeschiedenis op. Toch plaats je een overzicht van de werken die je ‘parafraseert’, op pagina 2. Waarom?
PDP: “Ik heb geprobeerd om alle iconische werken erin te krijgen. Dat noem ik de ‘postkaartkunst’; topwerken en kunstenaars die iedereen kent. Maar ik heb al moeten vaststellen dat ik er misschien te makkelijk vanuit ga dat zomaar iedereen alle werken kent. Dus misschien zit er ook een educatief kantje aan het boek, en zorgt die index ervoor dat mensen zaken ontdekken. Ik hoop eigenlijk dat het boek ook zijn weg vindt naar scholen en museumwinkels, omdat het laagdrempelig is maar toch een mooi overzicht biedt van de kunstgeschiedenis.”
FARO: Ga je zelf vaak naar (kunsthistorische of andere) musea? En zo ja: waarom?
PDP: “Ik doe dat heel graag, ik word echt opgeladen door het bezoeken van musea, expo’s, galeries ... Een goeie tentoonstelling doet je zin krijgen om zelf ook aan de slag te gaan. Ik ben een aantal jaren wat minder in musea geraakt omdat dat met kleine kinderen nogal stresserend is. Tijdens onze eerste uitstap naar een museum plofte mijn dochter met beide handen op een schilderij van Koen Van den Broek. En dit jaar zijn we toch op de biënnale in Venetië geraakt, vorige week was ik in het MSK ...”
FARO: Recent nam ook ons land deel aan de ‘Slow Art Day’, die het publiek die dag uitnodigt om heel ‘traag’ naar een kunstwerk te kijken. Wat vind je daarvan?
PDP: “Heel mooi idee. Misschien is dat dan toch de boodschap om mee te geven, dat je je tijd moet nemen in een museum en dat je niet automatisch naar dat ene topwerk of die beroemde naam moet rennen om een selfie te nemen."
FARO: Jouw werk is opgenomen in een museum (met name in het Belgisch Stripcentrum). Wat doet dat met een mens?
PDP: “Dat is ronduit geweldig. Boerke heeft er een plaatsje tussen alle monumenten van de stripgeschiedenis. Telkens ik er ben zet ik me even anoniem in de Boerkesruimte, en dan doet het mij veel deugd om zo’n de mensen te zien lachen met mijn werk. Normaal krijg je als tekenaar die respons op je tekeningen nooit te zien. Het is ook een prachtige plek. Ik heb de voorbije maanden het grondplan en de signalisatie voor het museum mogen verzorgen, dus ik ken het intussen van binnen en van buiten. Er hingen tijdens de stripdagen in Haarlem ook een paar werkjes van mij in het Frans Hals Museum.”
